Kara Düşler Sokağı
tufanım olup, tüm düşlerimi içine gömdün
artık zerresiyim hayatın, kara düşler sokağında
uzak dur dedim kalbim, uzak dur renkli hayaller kurmaktan, bilmelisin ki tek bir rengin var;
o da karadır dedi içimden bir ses
öyle ki her yere kendi cehennemimi taşırım
uğursuzun tekiyim belki de, ne elden gelir
unutmam gerekirdi sarıyı, çoşkuyu ve aşkı
unutamadım, unutmayacağım
GAMZELERİNE GÖMÜLDÜM
hardal sarısı sıcaklığına uzattım ellerimi
kaçgöçe gömülecekti yalnızlığım, sonrası kahroldum, yaralanacaktım sesinin çağıltısında
aşılması zor dağlar vardı önümde
ve tutup kendimi vurdum, tutsağıydım gamzelerinin, diktim gözlerimi yola
sana dair bir iz aradım, yoktun
mor hüzünler doldurdum kadehime
gün batımı kızıl kan bulutlar altında
yaralı bir hayvan gibi böğürdüm
hem yakındın hem de fersah fersah uzak
yokum ben artık, bilesin ki sebebim oldun
ayazısın zemheri kış gecelerimin
gamzelerine gömüldüm
her an kan kaybından ölebilirim
Mehmet Söğüt
