SARAÇHANE DEN MALTEPE YE YAYILAN ZAMANSIZ SESLER…1
Doğacak en güzel sabahın efendileri olmaya hazırlanan toplumun ezilenleri, yeni yeni yaşadıkları maddi problemlerin ve sosyal sıkıntıların nedenlerini sorgulamaya başlıyor. Umudu, güzeli, aşkı, adaleti, eşitliği, kardeşliği ve barışı arayan Türkiyeli yoksulların sesini ilk günden itibaren ironik bir aşağlamakla karşılayan Erdoğan ve saraydaki asalak kast sınıf, Maltepe deki devasa gösteriden dolayı geri adım attı. Yarınlarından emin olmayanlar, geleceklerine kuşku ile bakanların Maltepe deki ayak sesleri bütün gezegende duyulmaya başladı. Erdoğan’ın rejimi sallanıyor.
Sabırlar, çatlayan yoksulların kararmış yürekleri, insanca yaşamak için ayak seslerini büyütmek zorunda kalıyorlar. Kurulu sömürücü sisteme baş kaldırıyor.
Zamansız seslerin gürültüsü ürkütücü oluyor. Gecenin yatağında gün aydınlanırken, gülmeyen yüzlerde günaydın sesi soğuk olur, yırtıcı olur. Zamansız seslerin dalgası delicesine yayılıyor. Gecenin soğuk göğsünde, sıcak bir rüzgar dağılıyor sokaklara. Meydanlarda umut yükseliyor, cesaret birleşiyor. Mart-Nisan arasında İstanbul’da rüzgar bir başka esiyor. Yoksulluğa dönüşen açlık, Istanbul’un Meydanlarında ateşe dönüşmüş durumda.
Belkide bir bütün olarak ezilenler, sömürülenlerin ve yoksulların geleceğini etkileyecek bir yürüyüşün temelleri atıldı Saraçhane de. İstanbul’da zaman gün ağarırken, acı çığlıklar bütün ezilenlerin ve yoksulların ortak slogan oldu. “Acı çığlığın” doğasında yatan tek şey, İslamcı faşist rejimde yaşanan adaletsizliğin, baskıların ve eşitsizliğin ta kendisidir. Erdoğan’ın verdiği yasal ücret ayın ilk onuncu günde bitiyor. Yani çalışanlar 20nyüm Kapitalist İslamcı rejimin ne kadar ne kadar acımasız olduğunu insanlar anlamaya başlıyor. Halkının direnişi bir hak arayışıdır ve Erdoğan’ın 23 yıllık zulmüne karşı mücadelenin dirilişidir. Türkiye’de asgari ücret dedikleri yoksullara sunulan yasal açlıktır. Keza Emekliliğin yine sefalet olduğu biliniyor. Eylemcilerin direnişi bir hak arayışı dır. Bu hak arayışı Erdoğan’ın keyfi ve baskıcı rejimine karşı mücadeleye dönüşüyor. Türkiye’de asgari ücret ve emekliye verilen maaş yoksullara sunulan yasal bir açlıktır. Ayın ilk çeyreğini çıkarmaktan zorlananlar isyan etmeye başladı. Türkiye’de asgari ücret çalışanlara dayatılan resmi bir devlet işkencesidir, bir insanlık ayıbıdır. Osmanlı saray rejimi ile yoksulların aç kaldığı dünya arasındaki toplumsal çelişki İstanbul’da alev alev yanmaya başladı.
İnsanlık tarihi gezegenimizde yeni bir tarihsel sürece doğru evriliyor. Dünyada çalışıpta her geçen gün yoksullaşanların bilincin de ciddi dönşümler yaşanıyor ve yaşamaya devam edecek. Türkiye’de bu sömürücü ve acımasız düzenin Erdoğan’ın istediği gibi yürümeyeceğine dahir sesler meydanlarda hızla kimliğini buluyor. “Erdoğan istifa sloganı” ortak bir iradenin sesi ve kalbi olmuş durumda. Meydanlarda sorgulayan, yaşadığı maddi koşulları kabul etmeyen ve eleştiren bir bilinç hızla yayılıyor. Bilinçte ki değişim ve dönüşüm Erdoğan’ın faşist İslamcı terör rejimi ile bir hesaplaşmaya doğru ilerliyor.
Dünyanın her yerinde ezilenler ve yoksullar palyatif çözümlere, flu söylemlere ve dinci aldatmalara inanmıyor. Tanrı adına yapılan konuşmalar inandırıcı olmuyor. Halk değişimi somut görmek istiyor. Erdoğan türü politikacılara güvensizlik hızla yayılıyor.Türkiye’de halkın en çok tepki duyduğu memnuniyetisizlik gösterdiği Erdoğan gibi sahte politik dindarlardır. 22 yıldır İktidarda olan Erdoğan ve saraydaki vampirler halka kan kusturuyorlar.
Maltepe de korku duvarı aşıldı. Halkın direnişi dalga dalga yayılıyor. Sarayın faşist dikta rejimi sallanıyor. Erdoğan halkın öfkesini görüyor. Tamda bu nedenle isyancılara karşı uzlaşıcı bir politika gösterdi. Erdoğan riski büyütmek istemiyor. Daha doğrusu Erdoğan bu seferki kitlesel direnişe saldırmaya cesaret edemedi. Erdoğan gerginliği ve kaosu sever. Ancak Saraçhane de başlayan isyanın dalgası, bütün Türkiye’ye dağılmaya başladı. Bu dalgayı hiçbir yasal olan ve olmayan paramiliter güç engelleyemez.
Robert Peköz
